Μέθοδοι αναγνώρισης υλικών χαλκού

Ο λευκός χαλκός, ο ορείχαλκος, ο κόκκινος χαλκός (επίσης γνωστός ως "πορφυρός χαλκός") και ο χαλκός (μπλε γκρι ή γκρι κίτρινο) διακρίνονται από το χρώμα.

Μεταξύ αυτών, ο λευκός χαλκός και ο ορείχαλκος είναι εύκολα διακριτοί. Ο κόκκινος χαλκός είναι ελαφρώς δύσκολο να διακριθεί μεταξύ του καθαρού χαλκού (ακαθαρσίες<1%) και του χαλκού (άλλα συστατικά κραμάτων γύρω από 5%). Όταν δεν οξειδώνεται, το χρώμα του κόκκινου χαλκού είναι φωτεινότερο από αυτό του χαλκού και ο χαλκός έχει μια ελαφριά μπλε ή κιτρινωπή απόχρωση που είναι πιο σκούρα. Μετά την οξείδωση, ο κόκκινος χαλκός γίνεται μαύρος, ενώ ο χαλκός εμφανίζεται μπλε-πράσινος (επιβλαβής οξείδωση που προκαλείται από υπερβολικό νερό) ή σοκολατένιο χρώμα.

Ταξινόμηση και χαρακτηριστικά συγκόλλησης χαλκού και κραμάτων χαλκού

(1) Καθαρός χαλκός: Ο καθαρός χαλκός αναφέρεται συχνά ως πορφυρός χαλκός. Έχει καλή αγωγιμότητα, θερμική αγωγιμότητα, και αντίσταση διάβρωσης. Ο καθαρός χαλκός αντιπροσωπεύεται από τα γράμματα+Τ}} (χαλκός), όπως κ.λπ. Ο καθαρός χαλκός με εξαιρετικά χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο, που δεν υπερβαίνει τα 0.1%, ονομάζεται ελεύθερος χαλκός οξυγόνου, που αντιπροσωπεύεται από τον (ελεύθερο χαλκό), όπως κ.λπ.

(2) ορείχαλκος: Τα κράματα χαλκού με ψευδάργυρο ως κύριο στοιχείο κραμάτων καλούνται ορείχαλκος. ορείχαλκος με+H· (Κίτρινος) αντιπροσωπεύει στοιχεία όπως κ.λπ.

(3) Χαλκός: Προηγουμένως, το κράμα χαλκού και κασσίτερου ονομαζόταν χαλκός, αλλά τώρα κράματα χαλκού άλλα από ορείχαλκο καλούνται χαλκός. Συνήθως χρησιμοποιείται ο χαλκός κασσίτερου, ο χαλκός αργιλίου, και ο ευαίσθητος χαλκός. Χρησιμοποιημένος χαλκός"· Q，' (Πράσινο) δείχνει.

Τα χαρακτηριστικά συγκόλλησης του χαλκού και των κραμάτων χαλκού είναι:

(1) Δύσκολος να λιώσει και επιρρεπής στην παραμόρφωση

(2) Εύκολος να παραγάγει θερμικές ρωγμές

(3) Εύκολος στην παραγωγή πόρων

Η συγκόλληση χαλκού και κραμάτων χαλκού υιοθετεί κυρίως μεθόδους όπως η συγκόλληση αερίου, η αδρανή θωρακισμένη συγκόλληση αερίου, η βυθισμένη συγκόλληση τόξων, η συγκόλληση, κ.λπ.

Ο χαλκός και τα κράματα χαλκού έχουν καλή θερμική αγωγιμότητα, έτσι πρέπει γενικά να προθερμαστούν πριν από τη συγκόλληση και να υποβληθούν σε υψηλής ενέργειας συγκόλληση. Η συγκόλληση τόξων υδρογόνου ηλεκτροδίων βολφραμίου υιοθετεί τη θετική σύνδεση συνεχούς ρεύματος. Κατά τη διάρκεια της συγκόλλησης αερίου, η ουδέτερη φλόγα ή η αδύναμη φλόγα άνθρακα χρησιμοποιείται για το πορφυρό χαλκό, ενώ η αδύναμη φλόγα οξείδωσης χρησιμοποιείται για τον ορείχαλκο για να αποτρέψει την εξάτμιση ψευδαργύρου.